Epistle T Clnel De Pester

    epistle to el de peyster

    my honor'd el, deep i feel

    your i in the poet's weal;

    ah! now sma' heart hae i to speel

    the steep parnassus,

    surrouhus by bolus pill,

    and potion glasses.

    o what a ty world were it,

    would pain and care and siess spare it;

    and fortune favour worth a

    as they deserve;

    and aye rowth o' roast-beef and claret,

    syne, wha wad starve?

    dame life, tho' fi out may trick her,

    and in paste gems and frippery deck her;

    oh! flickering, feeble, and unsicker

    i've fouill,

    aye wavering like the willow-wicker,

    'tween good and ill.

    then that curst carmagnole, auld satan,

    watches like baudrons by a ratton

    our sinfu' saul to get a claut on,

    wi'felon ire;

    syne, whip! his tail ye'll ne'er cast saut on,

    he's aff like fire.

    ah nick! ah nick! it is na fair,

    first showing us the tempting ware,

    bright wines, and bonie lasses rare,

    to put us daft

    syne weave, uhy spider snare

    o hell's damned waft.

    poor man, the flie, aft bizzes by,

    and aft, as ce he es thee nigh,

    thy damn'd auld elbow yeuks wi'joy

    and hellish pleasure!

    already in thy fancy's eye,

    thy sicker treasure.

    soon, heels owdie, in he gangs,

    and, like a sheep-head on a tangs,

    thy girning laugh enjoys his pangs,

    and murdering wrestle,

    as, dangling in the wind, he hangs,

    a gibbet's tassel.

    but lest you think i am uncivil

    to plague you with this draunting drivel,

    abjuring a' iions evil,

    i quat my pen,

    the lord preserve us frae the devil!

    amen! amen!