The Braw Wer

    the braw wooer

    tuhe lothian lassie.”

    last may, a braw wooer cam doun the lang glen,

    and sair wi' his love he did deave me;

    i said, there was hing i hated like men—

    the deuce gae wi'm, to believe me, believe me;

    the deuce gae wi'm to believe me.

    he spak o' the darts in my bonie black e'en,

    and vow'd for my love he was diein,

    i said, he might die when he liked for jean—

    the lord fie me for liein, for liein;

    the lord fie me for liein!

    a weel-stocked mailen, himsel' for the laird,

    and marriage aff-hand, were his proffers;

    i never loot on that i kenn'd it, or car'd;

    but thought i might hae waur offers, waur offers;

    but thought i might hae waur offers.

    but what wad ye think?—in a fht or less—

    the deil tak his taste to gae near her!

    he up the gate-slay black cousin, bess—

    guess ye how, the jad! i could bear her, could bear her;

    guess ye how, the jad! i could bear her.

    but a' the  week, as i petted wi' care,

    i gaed to the tryst o' dalgarnock;

    but wha but my fine fickle wooer was there,

    i glowr'd as i'd seen a warlock, a warlock,

    i glowr'd as i'd seen a warlock.

    but owre my left shouther i gae him a blink,

    lest neibours might say i was saucy;

    my wooer he caper'd as he'd been in drink,

    and vow'd i was his dear lassie, dear lassie,

    and vow'd i was his dear lassie.

    i spier'd for my cousin fu' couthy and sweet,

    gin she had recover'd her hearin',

    and how her new shoon fit her auld schachl't feet,

    but heavens! how he fell a swearin, a swearin,

    but heavens! how he fell a swearin.

    he begged, fudesake, i wad be his wife,

    or else i wad kill him wi' sorrow;

    so e'en to preserve the poor body in life,

    i think i maun wed him to-morrow, to-morrow;

    i think i maun wed him to-morrow.