Lgan Braes

    logan braes

    tune—“logan water.”

    o logan, sweetly didst thou glide,

    that day i was my willie's bride,

    and years sin syne hae o'er us run,

    like logan to the simmer sun:

    but now thy flowery banks appear

    like drumlie winter, dark and drear,

    while my dear lad maun face his faes,

    far, far frae me and logan braes.

    again the merry month of may

    has made our hills and valleys gay;

    the birds rejoi leafy bowers,

    the bees hum round the breathing flowers;

    blythe m lifts his rosy eye,

    and evening's tears are tears o' joy:

    my soul, delightless a' surveys,

    while willie's far frae logan braes.

    within yon milk-white hawthorn bush,

    amang her lings sits the thrush:

    her faithfu' mate will share her toil,

    or wi' his song her cares beguile;

    but i wi' my sweet nurslings here,

    e to help, e to cheer,

    pass widow'd nights and joyless days,

    while willie's far frae logan braes.

    o wae be to you, men o' state,

    that brethren rouse to deadly hate!

    as ye make mony a fo mourn,

    sae may it on your heads return!

    how  your flinty hearts enjoy

    the widow's tear, the orphan's cry?

    but soon may peace bring happy days,

    and willie hame to logan braes!