Burlesque Laent Fr The Absene Of Will

    burlesque lament for the absence of william creech, publisher

    auld chuckie reekie's sair distrest,

    down droops her ance weel burnish'd crest,

    nae joy her bonie buskit 

     yield ava,

    her darling bird that she lo'es best—

    willie's awa!

    o willie was a witty wight,

    and had o' things an unco' sleight,

    auld reekie aye he keepit tight,

    and trig an' braw:

    but now they'll busk her like a fright,—

    willie's awa!

    the stiffest o' them a' he bow'd,

    the bauldest o' them a' he cow'd;

    they durst nae mair than he allow'd,

    that was a law:

    we've lost a birkie weel wowd;

    willie's awa!

    now gawkies, tawpies, gowks and fools,

    frae colleges and b schools,

    may sprout like simmer puddock-stools

    in glen or shaw;

    he wha could brush them down to mools—

    willie's awa!

    the brethren o' the erce-chaumer

    may mourn their loss wi' doolfu' clamour;

    he was a diar and grammar

    among them a';

    i fear they'll now mak mony a stammer;

    willie's awa!

    nae mair we see his levee door

    philosophers and poets pour,

    and toothy critics by the score,

    in bloody raw!

    the adjutant o' a' the core—

    willie's awa!

    now worthy gregory's latin face,

    tytler's and greenfield's modest grace;

    mazie, stewart, such a brace

    as rome ne'er saw;

    they a' mau some ither place,

    willie's awa!

    poor burns ev'n scotch drink a qui,

    he cheeps like some bewilder'd chi

    scar'd frae it's minnie and the cle,

    by hoodie-craw;

    grieg's gien his heart an unco ki,

    willie's awa!

    now ev'ry sour-mou'd girnin blellum,

    and calvin's folk, are fit to fell him;

    ilk self-ceited critic skellum

    his quill may draw;

    he wha could brawlie ward their bellum—

    willie's awa!

    up wimpling stately tweed i've sped,

    and eden ses on crystal jed,

    arick banks, now r red,

    while tempests blaw;

    but every joy and pleasure's fled,

    willie's awa!

    may i be slander's on speech;

    a text for infamy to preach;

    and lastly, streekit out to bleach

    in winter snaw;

    when i fet thee, willie creech,

    tho' far awa!

    may never wicked fortuouzle him!

    may never wicked men bamboozle him!

    until a pow as auld's methusalem

    he ty claw!

    then to the blessed new jerusalem,

    fleet wing awa!